Praktycznie, chyba, tylko o winie. Odwiedziłem ostatnio dwie polskie winnice: Dwórzno w Dwórznie pod Mszczonowem i Korol w Mielniku, co zmusiło mnie do przejechania kilometrów w Centralnej i Wschodniej Powiatowej, a takie wycieczki dają wiele do myślenia. Wypiłem, również, bardzo dobre wina z Dwórzna i z Mielnika, mam jeszcze kilka butelek z tych winnic w zapasie i nie śpieszę się wcale z publikacją opinii, staram się raczej poznać rzeczywistość w produkcji winnej w Polsce.
Poszukałem opinii na ten temat za winną granicą, w Hiszpanii (a ta jest najpoważniej traktującym produkcję wina krajem, zgodnie z tym co w głębi trzewi moich odczuwam i z jej opiniami się na co dzień liczę) i z przykrością wyznaję, że nie napawają te opinie otuchą człowieka, któremu zależy nie tylko na winnym, lecz też ogólnym polskim dobrobycie.
Otóż moi przyjaciele z Hiszpanii zwrócili się do mnie z prośbą, abym nie podawał źródeł tego, co za chwilę napiszę. Zajmują się oni badaniem rynków wina i perspektyw rozwoju. Bardzo dobre zdanie mają o odradzającej się produkcji wina w Rumunii, gdzie wynika ona w naturalny sposób z klimatu i obyczajowości, natomiast o polskiej rodzącej się produkcji wypowiadają się jak, mniej więcej, Wajrak o ciekawostkach ornitologicznych.
No, jest jakiś wielce ciekawy dzięcioł w odległym rezerwacie, ale z tego nie da rady wyznaczać trendów. W perspektywie polska produkcja wina skazana jest na zepchnięcie do rezerwatu, w którym oglądać będziemy kosztowne hobby miejscowych notabli, żyjących z zupełnie innych dochodów, a w produkcji wina szukających nobilitacji.
Przyczynę takiego stanu rzeczy moi hiszpańscy przyjaciele widzą w ustawodawstwie Rzeczypospolitej, w którym odbijają się – jak w lustrze – interesy wielkich koncernów i polskiego monopolu spirytusowego, a tym nie zależy wcale na drobnej wytwórczości, ani na zmianie modelu konsumpcji napojów alkoholowych, nie wspominając innych dziedzin (obym nie został posądzony o uprawianie polityki).
Jest to, w gruncie rzeczy, ustawodawstwo bardzo nowoczesne, jako że zgadza się z kierunkami wyznaczonymi dla całego globu, gdzie stopniowo wielcy będą rynki koncentrować, redukując masy do pełnienia roli bezrefleksyjnych konsumentów wyrobów specjalnie dla nich produkowanych, zamienników wobec zbyt drogich wyrobów tradycyjnych.
Dlatego więc mogę się dzisiaj rozwodzić nad wspaniałościami smaku wina powstałego gdzieś nad Bugiem, świadom jednak faktu, że jutro należy do dyskontowych wynalazków produkowanych w milionach butelek przez, dajmy na to, Felix Solis, czy Carlo Rossi, którzy są zresztą przedsmakiem tego, co winny rynek czeka. Nie tylko w Polsce.
Wolność w takim świecie przestaje mieć jakikolwiek sens, zredukowana do wyboru witryny, w której grube szyby umożliwiają obserwację, odcinając od uczestnictwa, a jak być wolnym nie uczestnicząc? Pytanie to nie wynika z frustracji powstałej na skutek kontaktu z winami z „górnej półki” (nawiasem pisząc: czy wina można dzielić na te z górnej i te z dolnej, jeżeli są to wina prawdziwe?).
Moja frustracja wynika ze świadomości tego, iż nie wrócę już do młodości i umyka mi wiele okazji z powodu przemijania, w którym górna półka staje się wyższym miejscem dla urny z prochami. I to by było na tyle.
Marek napisał
Ps.
Czasy się mocno zmieniają
https://www.youtube.com/watch?v=G0QQjTPs1QU
Marek napisał
Fakt, czy substancje zwierzęce lądują w szklance piwa, czy nie, pozostaje jednak nadal przedmiotem dyskusji. Obydwa odcinki wystąpienia Tomka wysłuchałem. Poczułem na końcu wykładu ufność do browaru… oraz systemu. Fajne te kolorowe kapsle na ścianie. Ja zbieram korki od wina. Zbliżam się już szybko do drugiego tysiąca. O wino mi w tym wszystkim chodziło, jeśli już mam być jednoznaczny.
W najgorszym razie cieszyć może, że nauczyliśmy się wykorzystywać skutecznie naturalne właściwości nieodłącznie związane z częściami zwierząt, które mogłyby się nieludzko zmarnować. Przy odrobinie szczęścia i dużym zaufaniu do nadzorujących instytucji, możemy spokojnie sięgać po kolejny kufel zimnego piwa. Afryka leży jednak daleko. https://www.theguardian.com/world/2015/jan/12/contaminated-beer-at-funeral-kills-56-in-mozambique
Jarosław napisał
„…a wszyscy mamy takie same żołądki.” Tak chciałoby się powiedzieć po przeczytaniu tekstu szacownego Koali. To słynne powiedzenie o równych żołądkach padło w epoce PRL-u, a wypowiedzieli je robotnicy sfrustrowani komunistyczną nierównością. Równość to romantyczna mrzonka, ale Stwórca tak zadecydował, niestety. Czy nie powinno być tak, że każdy winien posiadać talent Mozarta i rozum Arystotelesa? Albo przynajmniej powinien posiadać prawo wyboru typu umysłowości i wielkości majątku. Ale dokonywanie wyboru wymaga także przygotowania. Kwadratura koła.
Zawsze będą produkty gorszej i lepszej jakości. Taka jest natura rynku, a ona wynika z tego, że są różni nabywcy, a różni są dlatego, że…elity okradają i oszukują lud boży.
Ale niech będzie, przyłączę się do protestu. Każdy powinien mieć możliwość wypicia Romanee Conti do obiadu! Chateau Petrus powinien być dostępny w hipermarkecie za 29,9zł! Albo przynajmniej powinien zostać wprowadzony program WINO+.
Poważniej, jest coś w tym, co pisze Koala.
P.S.
Drogi Marku, piwo produkowane ze zwierzęcej żółci, to często powtarzany mit. Piwa korporacyjne są kiepskie, ponieważ są produkowane z kiepskiego materiału, i przyspieszanej fermentacji przez podnoszenie temperatury. Ale za to ma 6% i idzie do głowy.
Andrzej Szadkowski napisał
Talent Mozarta i rozum Arystotelesa. Jakiż by powstał bezmiar bólu istnienia, egzystencjalna przepaść, kiedy to geniusz dotyka rzeczywistości. I tak powoli od wina przesuwamy się do spraw najistotniejszych, także do polityki. Utwierdza mnie to w utrzymaniu kierunku, jako że w komentarzach pojawiła się, wreszcie, busola. W prześmiewczy sposób Jarosławie dotknąłeś ran, które dzisiejsi szarlatani leczą posypując solą. Otóż polityka jest sprawą wielką i winni nią się zajmować ludzie wielcy, jako że miałko obracana w palcach przez gówniarzy daje gówniane rezultaty. Jak słusznie zauważyła gdzieś Gretkowska: ludzie mali mogą nas przyuczać tylko do malutkich rozwiązań i kształcą w nas bezradne dzieci. Ale czy to nie o to chodzi? Pozdrawiam
Marek napisał
Szanowny Jarosławie,
Niepotwierdzonych mitów dotyczących szeroko pojętej branży przemysłu spożywczego jest wiele. Dobrze wyważonego piwa w naturalnej postaci na naszym rynku, zdecydowanie mniej.
W odległych nam czasach w starożytnej Babilonii robienie piwa powszechnie uważano za sprawę niezwykle ważną. Zwracano uwagę na każdy szczegół i jeśli okazało się, że osoba odpowiedzialna za taką czynność wykonała źle swoją pracę niszcząc napój, mogła być pewna srogiej kary. Topiono takiego delikwenta w jego własnych beczkach służących do wyrobu piwa.
Mając na względzie powszechny upadek jakości wielu podstawowych trunków (i nie tylko zresztą) w naszej części regionu, zastanawiam się czasem, czy nie byłoby właściwe powrócić do stosowania tych okrutnych metod dyscyplinujących dobrą pracę. Nie mniej jednak mam pewne wątpliwości, kogo tym razem należałoby utopić. Pozdrawiam
Jarosław napisał
No, jest problem. Kogo utopić w korporacyjnej beczce piwa? Zarząd? RN? A może właścicieli? Dla pewności – wszystkich.
O mitach na temat produkcji piwa można posłuchać tutaj https://www.youtube.com/watch?v=DH7r2818Mao&list=PLJVfE77NnRt77BTdaExfw4nQkFaywuiK6
Tomasz Kopyra to guru polskich piwoszy, człowiek, który jest dyktatorem opinii o piwie. Na rynku wina jest więcej osób, liderów opinii. Polecam jego filmy, bo są ciekawe i dydaktyczne. O żółci zwierzęcej poświecił jeden odcinek 20 minutowy. https://www.youtube.com/watch?v=DH7r2818Mao
Marek napisał
No właśnie, trzeba by się zastanowić nad tymi milionowymi, dyskontowymi wynalazkami. Ostatnio jeden z ministrów kraju środkowoeuropejskiego (nie od nas), mówił głośno o tym https://www.tysol.pl/a4978-Rasizm-gospodarczy-w-Unii-Europejskiej-O-gorszej-jakosci-produktow-na-tzw-rynku-wschodnim
Chemia „dwóch prędkości” dla bratnich krajów oraz żywność gorszej jakości opakowana w kolorowy papier z markowymi naklejkami wielkich, znanych firm, dla nowych członków Unii. Niech ktoś się zapyta prawdziwych piwoszy, czy to, co znajduje się w puszkach na półkach supermarketów to dobre, ważone piwo. Ależ nie i owszem!!! Piwa się dzisiaj nie waży, piwo się produkuje. Ale za to jest dobre i się sprzedaje, poza tym gasi pragnienie mas. Robione jest często ze zwierzęciej żółci, żeby było taniej.
No, a jak jest z rynkiem wina w naszych krajach?