Czy zwykły człowiek, który zakończył edukację z fizyki na szkole średniej jest w stanie pojąć problemy genezy i rozwoju wszechświata? Odpowiedź jest trochę eufemiczna: nie będzie mu łatwo. Zrozumienie musi zastąpić zaufaniem do naukowców.
Zaufanie opiera się na czynniku wiary, a ta ostatnia to śliska sprawa. Dlaczego ufać naukowcom, a nie guru swojej sekty, który uważa, że świat powstał wedle opisu Księgi Rodzaju?
Na początku był wielki WYBUCH. Co było wcześniej, nie wiadomo. Po około jednej sekundzie od wielkiego wybuchu nastąpił szybki rozwój wszechświata nazwany EPOKĄ INFLACJI. W trzecim etapie formułowały się jądra atomowe, pierwiastki. Dopiero w czwartym etapie powstały galaktyki, droga mleczna, układ słoneczny.
Wielki wybuch, to 13,7 miliarda lat temu. Od tego czasu wszechświat się mocno rozrósł i nadal rośnie. Traktując go koliście, porównując do horyzontu na morzu, to jego średnica wynosi 90 mld lat świetlnych. To niewyobrażalne odległości. Podobno istnieje 10 do 83 potęgi różnych rejonów wszechświata. Te rejony nigdy nie miały styczności ze sobą. To kolejna sprawa nie do pojęcia.
Kwestia kluczowa jest taka: czy wszechświat wszędzie jest taki sam, czy jest różny? Jeżeli wszędzie jest tak samo, to jak doszło do UNIFIKACJI? Łatwiej sobie wyobrazić, że nie ma unifikacji, czyli dopuszcza się, że w poszczególnych rejonach panują inne prawa fizyki.
Tak, są dwa podejścia. Jeżeli doszło do unifikacji, to musiało dojść tuż po wielkim wybuchu. Nastąpiło wielkie wymieszanie. Tylko tak unifikacja jest jakoś logiczna.
Ale jeżeli epoka inflacji wszechświata jest niejednorodna, chaotyczna? To znaczy, że w poszczególnych rejonach wszechświata mogą panować różne warunki fizyczne, nie działają znane nam prawa, np. teoria względności Einsteina nie obowiązuje. Powstają tak zwane bąble inflacyjne. To zdecydowanie nieadekwatna nazwa dla tej mega skali.
Jeżeli druga hipoteza jest poprawna, to powstają WIELOŚWIATY. To stanowczo lepsza nazwa. Powstało kilka modeli wieloświatów. To są hipotezy sformułowane na podstawie hipotezy wyjściowej. Czy to nie jest bliskie fantastyki?
Jeden z modeli wieloświata zakłada, że zbiegi okoliczności to wynik gry statystycznej dużych liczb. Nie fizyka zatem, ale matematyka i statystyka mają prymat w wyjaśnianiu sensu wszechświata i jego wieloświatów. To nadanie matematyce cech Logosu, a może cech boskich.
Inny model rozróżniał 4 poziomy rozumienia. Pierwszy, to jest obecny wszechświat, jako zbiór wszystkich światów. Drugi poziom to bąble inflacyjne. Trzeci poziom, to wiele światów mechaniki kwantowej. Czwarty, kluczowy, to zbiór wszystkich możliwych struktur matematycznych. Jedną z tych struktur jest nasz obecny wszechświat. Struktury matematyczne istnieją obiektywnie, niezależnie od człowieka.
Znowu matematyka. W zasadzie pan-matematyka. W tym kontekście, to obecna człowiecza matematyka tylko obrała swój formalizm – sposób ZAPISU. Obiekty zaś mają relację między sobą niezależnie od zapisu formalnego.
Można relacje pomiędzy obiektami wyrażać w różny sposób. To kwestia zapisu. Relacja matematyczna istnieje zawsze i obiektywnie, niezależnie od zapisu. Może być zatem wiele matematyk. Człowiek zna niedoskonale tylko jedną. Na maturze stwarza ona duże kłopoty…
Kolejną teorią, w sumie także matematyczną, jest teoria STRUN. W tym modelu analizuje się próżnie, bo one definiują dany wszechświat. Potem powstaje model matematyczny, któremu nadaje się fizyczny kształt.
Czy to nie paradoks, że hipoteza o chaotycznej inflacji zaowocowała kilkoma modelami wieloświata opartymi de facto o matematykę? Matematyka w służbie porządkowania chaosu. To nawet jest logiczne.
Wszystko to bardzo skomplikowane, abstrakcyjne. Jakże kusząca wydaje się hipoteza, że o powstaniu i rozwoju wszechświata zadecydował PALEC BOŻY. Człowiek na pewno ma duże predylekcje do stawiania hipotez. To dobrze. Hipotezy mają wewnętrzny nerw, dzięki któremu powstaje PRZESTRZEŃ NADZIEI. Ale czy modelowana statystycznie?
