McLuhan miał rację twierdząc, że medium jest informacją. Rozwój techniki napędzany ciągłym pragnieniem ułatwień, czyli po ludzku mówiąc, lenistwem wprowadził obraz jako medium i tak rozpoczęło się odrywanie człowieka od języka, który również jako pewne medium narzucał dotąd ludziom własne schematy myślenia. W ogromnym skrócie schematy te związane były z logiką przyczyn i skutków i narzucały myśleniu dyscyplinę bardziej racjonalną, niż emocjonalną. Tradycyjna dusza wyrażana w słowach była rozumna i dorosła, współczesna natomiast dusza, w której zagościł obrazek, jest emocjonalną duszą rozkapryszonego dziecka.
Tak więc rozwój techniki cofnął ludzkość w rozwoju intelektu. Niektórzy twierdzą nawet, że było to działanie celowe, jako że dziećmi łatwiej manipulować po to, aby sprzedawać im coraz liczniejsze dobra konsumpcji. Współczesnej cywilizacji nie zależy wcale na intelektualnie sprawnych masach, wystarczą do myślenia wąskie elity. Człowiek zaś, jako zjawisko kanapowe i z gruntu zepsute, godzi się z takim stanem, bo na logicznym myśleniu mu nie zależy.
Szczerze mówiąc nie bardzo wierzę w optymistyczne perspektywy, jako że ludzie nie porzucą z dnia na dzień ukochanego lenistwa i nie rzucą się do bibliotek w poszukiwaniu dzieł filozofów. Konserwatywna rewolucja (o jakiż to piękny paradoks) udałaby się tylko wówczas, gdyby znalazła odwagę i zerwała z nowoczesnością wyrzucając do kosza wszystkie smartfony, xd, sztosy i skojarzone z tym obrazki. Logika nakazywałaby powrót do tradycyjnego języka i do literatury. Należałoby również porzucić masowość i egalitarystyczne mrzonki, wracając do czasów przed Rewolucją francuską, na co rozkapryszone masy nigdy się nie zgodzą, bo utrata lenistwa zmusiłaby je do ciężkiej pracy, a żadne myślenie nie jest tego warte.