W czym są lepsze fake news od naszych fałszywych wiadomości? Skąd bierze się destynacja w ustach młodej dziennikarki telewizyjnej, która opowiada o przygodach na lotnisku w Balicach? Czy magiczna, wręcz szamańska zamiana słowa naszego, suwerennego, zgrzebnego niekiedy, na obco brzmiący dziwoląg, którego znaczenia niejednokrotnie nie rozumieją z dumą je wypowiadający, przykryje słomę w butach, albo nawet aromat szamba? Taki przedziwny patriotyzm z obcojęzycznym szpanem na ustach.
Z drugiej strony równie patriotyczni młodzi ludzie, którzy w pragnieniu pozytywnej zmiany wielbią najbardziej przegranego dyktatora i to z kraju, który mordował ich rodziców, czy dziadków. Nie potrafię pojąć bezmiaru głupoty. Nie wiem, czy cywilizacja kciuka do reszty odebrała im umiejętność zastanowienia się nad swoimi wyborami. Robić coś po to tylko, aby było na złość i z dumą podnosić dłoń w powszechnie znienawidzonym geście?
To przekracza pojemność moich starych komórek mózgowych. Spolonizowani członkowie Narodu Wybranego, których przez wieki przyjmowaliśmy z otwartymi granicami i którzy dzisiaj ze strachu (chyba przed człowieczeństwem) starają się nas zamknąć przed nadchodzącym światem. Młodzi Polacy z drugiej strony, którzy tęsknią za Hitlerem. Czasów dożyłem, które wymykają się racjonalnej ocenie i nawet dialektyczny Fukuyama nic na to nie poradzi.
